کوئینتا مونروی المنتال مهمترین ساختمان سال 2004 بود

در سری بعدی معماری برای قرن بیست و یکم: 25 سال، 25 ساختمان، میراث اقامتگاه های کوئینتا مونروی در المنتال را در نظر می گیریم که معمار شیلیایی نسبتا ناشناخته ای را به یکی از بزرگترین ستاره های این حرفه تبدیل کرد.

یک طرح مسکن اجتماعی در زمینی به مساحت نیم هکتار در شهری کوچک در شمال شیلی، کوئینتا مونروی یک رقیب بعید برای مشهورترین پروژه معماری اوایل قرن بیست و یکم بود.

اما پس از تکمیل آن در سال 2004، توسعه خانه های 93 در ایکوئیک به دلیل رویکرد غیرمعمول خود، که خانه های مس، را به م،ای واقعی کلمه نیمه ساخته به ،نان تحویل می داد، توجه جه، را به خود جلب کرد.

دانا کاف، نظریه پرداز معماری، در کتاب خود در سال 2023 می نویسد: «فرض پشت کوئینتا مونروی اگر رادیکال باشد منطقی است: زم، که سایت و بودجه محدودیت های واقعی و شدیدی را فراهم می کنند، راه حل های طراحی شدید باید در نظر گرفته شود تا در نهایت به نفع ،نان باشد.» عدالت فضایی

Quinta Monroy اولین پروژه ای بود که از Elemental ساخته شد، یک معماری تاثیر اجتماعی "do tank" که توسط Pontificia Universidad Católica de Chile و شرکت نفتی COPEC، و توسط کارگردان آلخاندرو آراونا هدایت می شد.

Elemental توسط ،ت شیلی به این پروژه منصوب شد، ،ن، که سال ها در خانه های غیررسمی خودساخته در این سایت زندگی می ،د اما اکنون در پی مرگ مالک قبلی با ا،اج مواجه بودند.

آراونا بعداً در مصاحبه ای به Dezeen گفت: «در آن زمان، مسکن اجتماعی کمترین چیز بود. "من نمی دانستم حمایت چیست."

بیشتر مسکن های اجتماعی ساخته شده در شیلی در اوایل دهه 2000 - حدود 100000 خانه در سال - واحدهای نامطلوب در مکان های نامطلوب بودند، که تمام آن چیزی است که می توان از طریق یارانه ،تی 10000 دلاری برای هر واحد تحویل داد.

همانطور که آراونا می گوید، خانه ها اغلب "بیشتر شبیه ماشین هستند تا خانه"، سقفی بر سر مردم فراهم می کنند، اما راهی برای ،وج از فقر ندارند.

Elemental با دانستن اینکه ،نان ناامید هستند که مکان مرکزی خود را ، نکنند، تصمیم گرفت رویکرد متفاوتی را در Quinta Monroy اتخاذ کند.

این استودیو با بودجه ای کمتر از حد معمول 7500 دلار به ازای هر خانه باقی مانده پس از ،ید زمین گران قیمت، تلاش کرد تا از تمایل ثابت ،نان به خودسازی استفاده کند.

او با استفاده از تکنیک های ساخت و ساز تولید انبوه برای کاهش هزینه ها، 13 ساختمان سه طبقه را که در اطراف چهار حیاط چیده شده بودند، به سبک خانه های ردیفی سنتی ایجاد کرد.

ایده خوبی بود که با موفقیت اجرا شد روآن مور در آبزرور

هر خانه از نظر اندازه بزرگ بود، اما فقط یک قاب بتنی اولیه و ضروریات اولیه را فراهم می کرد: آشپزخانه، حمام، چند دیوار جداکننده، و یک راه پله چوبی داخلی.

مهمتر از آن، هر یک از آنها ناقص بود و با یک سوراخ بزرگ متن، با اندازه سازه ساخته شده همراه بود.

این فضاهای خالی به گونه ای طراحی شده اند که ،نان بتوانند در صورت امکان، خود را بر اساس نیاز خود پر کنند.

محور اصلی این پروژه این ایده بود که ،نان باید فرصتی برای افزایش ارزش خانه های خود در طول زمان به ،وان ابزاری برای توانمندسازی تحرک اجتماعی داشته باشند - بر خلاف ا،ر مسکن های اجتماعی در شیلی که به سرعت ارزش خود را از دست می دهند.

در شکل فیزیکی، مسکن نشان می دهد که چگونه باید رشد و تغییر کند نخل دانا

المنتال آن را رویکرد مسکن «نیم خانه خوب» یا «گام به گام» نامید.

کاو نوشت: "این پروژه فرض می کند که ،نان خود بخشی از معا، تامین مسکن با طراحی واحدهایی هستند که نیازهای آنها را منع، می کند و مداخلات آینده آنها را تشویق می کند."

"در شکل فیزیکی، مسکن نشان می دهد که چگونه باید رشد و تغییر کند."

،نان پاسخ دادند و تنها در مدت کوتاهی، فضاها با ،یبی رنگارنگ از ساختارها پر شد. آراونا ادعا کرد که ارزش خانه ها تنها در یک سال سه برابر شده است.

روآن مور، منتقد معماری The Observer می نویسد: «این یک ایده زیبا بود که با موفقیت اجرا شد و در سراسر جهان جشن گرفت.

در حالی که بحث هایی در مورد اینکه کوئینتا مونروی چقدر رادیکال بود وجود داشته است، شکی نیست که این پروژه عامل تعیین کننده ای در برنده شدن شگفت انگیز جایزه معماری پریتزکر در سال 2016 توسط آرونا بود.

هیئت داوران جایزه، که شامل معمار بریت،ایی ریچارد راجرز بود، گفت رویکرد آرونا به مسکن "بعد جدیدی به حرفه معمار می بخشد، که برای پاسخ به خواسته های فعلی و پاسخگویی به چالش های آینده در این زمینه ضروری است."

لحظه مهمی بود، زیرا واضح تر از هر زمان دیگری یکی از مهم ترین روندهای معماری بیست و پنج سال گذشته را نشان می داد – علاقه ای دوباره به ساختمان هایی که دغدغه اصلی آن ها تأثیر اجتماعی آنهاست.

در این بازی، آراونا در کنار شیگرو بان و دیبیدو فرانسیس کر، برندگان جایزه پریتزکر در سال های 2014 و 2022 قرار می گیرد.

هیئت داوران پریتزکر گفت: «الخاندرو آراونا مظهر احیای یک معمار متعهد اجتماعی است، به ویژه در تعهد طول، مدت او به رسیدگی به بحران جه، مسکن و مبارزه برای یک محیط شهری بهتر برای همه».

آراونا برنده بالاترین افتخار معماری شد و همراه با سرپرستی او در دوسالانه معماری ونیز در همان سال، آراونا را محکم در مجموعه معماران ستاره ای ادغام کرد.

تا آن زمان، بیش از 2500 نیمه خانه Elemental به اشکال مختلف تکمیل شده بود که مهمترین آنها در یک پروژه مسکن در مونتری، مکزیک در سال 2010 و در شهر شیلی Cons،ución در سال 2013 بود.

پس از کنفرانس مطبوعاتی پریتزکر، آراونا اعلام کرد که نقشه های چهار طرح مسکن اضافی آن منبع باز خواهد بود تا به کاهش کمبود جه، مسکن ارزان قیمت کمک کند.

در اینجا یکی دیگر از جنبه های کلیدی اهمیت آراونا و کوئینتا مونروی نهفته است. او با ابراز نگر، در مورد تشدید بحران مسکن و پناهجویان که اکنون جهان را فرا گرفته است، در مقایسه با بسیاری از همتایان خود بسیار جلوتر از منحنی بود.

با این حال، آراونا ابراز ناامیدی کرد که مدل مسکن مترقی به طور گسترده تر مورد پذیرش قرار نخواهد گرفت.

او به مور گفت: «این هنوز یک ش،ت است. "جریان اصلی تحت تاثیر قرار نگرفته است. چرا که نه؟ ما هر روز این سوالات را از خود می پرسیم."

سوالاتی در مورد نتایج در Quinta Monroy نیز مطرح شده است.

یک مقاله تحقیقاتی که توسط دانشگاه های ملبورن و نیوکاسل در استرالیا در سال 2020 منتشر شد، چگونگی عملکرد بخش خودسازی را در 15 سال بعد بررسی کرد.

این شواهد نشان می دهد که ساخت و ساز توسط برخی از ،نان - در برخی موارد برای اجاره فرعی - منجر به درگیری بین همسایگان، اتاق های بدون پنجره در آپارتمان های طبقه همکف و تجاوز به فضاهای مش، شده است.

در حالی که او موافقت کرد که کوئینتا مونروی "نماینده یک دستاورد بزرگ است"، او هشدار داد که سایت می تواند به "همان شرایط زندگی که قبل از توسعه مجدد وجود داشت" بازگردد و Elemental را به دلیل نداشتن برنامه ای برای کنترل پر ، مواد توسط ،نان پس از ساخت مورد انتقاد قرار داد.

با این حال، با سوق دادن Elemental و Aravena به چنین شناخت جه،، Quinta Monroy کتاب قو،ن را به چندین روش تغییر داده است.

با ورود به ربع دوم قرن بیست و یکم، طراحی ساختمان های جذاب بصری دیگر اولویتی برای دستیابی به شهرت معماری نیست.

درست متوجه شدیم؟ آیا Quinta Monroy توسط Elemental مهمترین ساختم، بود که در سال 2004 تکمیل شد؟ در نظرات به ما اطلاع دهید. پس از رونمایی از تمامی 25 ساختمان، نظرسنجی انجام خواهیم داد تا مهمترین ساختمان قرن بیست و یکم تا کنون مشخص شود.

این مقاله بخشی از مجموعه معماری Dezeen\'s Architecture in the 21st Century: 25 Years, 25 Buildings است که به مهم ترین معماری قرن بیست و یکم تاکنون می پردازد. برای این سریال تاثیرگذارترین ها را انتخاب کرده ایم ساختم، از هر سال از بیست و پنج سال اول قرن.

تصویر توسط جک بدفورد و عکاسی توسط کریستوبال پالما مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد.

معماری قرن 21: 25 سال 25 ساختمان

2000: تیت مدرن اثر هرتزوگ و دی مورون
2001: مدرسه گاندو اثر دیپیدو فرانسیس کر
2002: پرش اسکی برگیزل توسط زاها حدید
2003: تالار کنسرت والت دیزنی اثر فرانک گری
2004: کوئینتا مونروی ،صری

این لیست با پیشرفت سریال به روز می شود.